[vc_row][vc_column width=”5\/6″][vc_custom_heading text=”Puchalski 2013″ use_theme_fonts=”yes”][\/vc_column][vc_column width=”1\/6″][vc_column_text css=”.vc_custom_1496156173113{margin-top: -40px !important;}”]<\/p>\n

fot. Krzysztof Onikijuk<\/p>\n

[\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][vc_column_text]<\/p>\n

Kolejna edycja naszego Konkursu Fotograficznego im. W\u0142odzimierza Puchalskiego zosta\u0142a rozstrzygni\u0119ta. W ka\u017cdej kategorii znalaz\u0142y si\u0119 zdj\u0119cia, kt\u00f3re zaskakiwa\u0142y nowym, \u015bwie\u017cym spojrzeniem na przyrod\u0119. Nasze osiemnastoletnie ju\u017c do\u015bwiadczenie przynosi efekty w postaci dojrza\u0142ych, przemy\u015blanych uj\u0119\u0107.
\n<\/span><\/h4>\n

W konkursie organizowanym przez redakcj\u0119 \u201e\u0141owca Polskiego\u201d wzi\u0119\u0142o udzia\u0142 134 autor\u00f3w ze wszystkich region\u00f3w kraju. Obraz nades\u0142anych zdj\u0119\u0107 tworzy znakomit\u0105 ilustracj\u0119 do przyrodniczej mapy wyst\u0119powania poszczeg\u00f3lnych gatunk\u00f3w zwierz\u0105t w Polsce.<\/p>\n

Wiele zg\u0142osze\u0144 w tym roku stanowi\u0142y zestawy czarno-bia\u0142ych fotografii. Przy ca\u0142ej gamie kolor\u00f3w, kt\u00f3ra nas otacza na co dzie\u0144, mog\u0142oby si\u0119 wydawa\u0107, \u017ce zdj\u0119cia monochromatyczne b\u0119d\u0105 niezauwa\u017cone. Tak si\u0119 nie sta\u0142o, czego przyk\u0142adem jest pierwsze miejsce w kategorii scen my\u015bliwskich przyznane w\u0142a\u015bnie za fotografi\u0119 czarno-bia\u0142\u0105.<\/p>\n

Zupe\u0142nie inn\u0105 kwesti\u0105 jest wra\u017cenie, \u017ce czer\u0144 i biel nie zawsze pasuj\u0105 do tematu zdj\u0119cia. Ich zastosowanie powinno by\u0107 zamierzone, a nie przypadkowe. Przegl\u0105daj\u0105c po raz kolejny setki nades\u0142anych zdj\u0119\u0107, nietrudno zauwa\u017cy\u0107, \u017ce wiele uj\u0119\u0107 by\u0142o przez autor\u00f3w wcze\u015bniej przemy\u015blanych.<\/p>\n

I nie tylko o czatownie czy maskowania tutaj chodzi. W wielu pracach widoczne jest odpowiednie i umiej\u0119tne ustawienie si\u0119 fotografuj\u0105cego wzgl\u0119dem \u015bwiat\u0142a i zwierzyny, o kt\u00f3rej wiadomo by\u0142o, gdzie i kiedy wychodzi. Wcze\u015bniejsza obserwacja i znajomo\u015b\u0107 zachowa\u0144 zwierz\u0105t to droga do udanego, nieprzypadkowego zdj\u0119cia. Wa\u017cny jest te\u017c refleks, dzi\u0119ki kt\u00f3remu we w\u0142a\u015bciwym momencie naciskamy spust aparatu.<\/p>\n

Uroczyste wr\u0119czenie tegorocznych nagr\u00f3d tym razem odb\u0119dzie si\u0119 w nietypowych okoliczno\u015bciach. Wernisa\u017c \u2013 na kt\u00f3ry zostan\u0105 zaproszeni tegoroczni laureaci \u2013 odb\u0119dzie si\u0119 31 sierpnia podczas Kongresu Kultury \u0141owieckiej, po czym wystawa zostanie przeniesiona w tradycyjne ju\u017c miejsce, czyli do Muzeum \u0141owiectwa i Je\u017adziectwa w warszawskich \u0141azienkach, na kt\u00f3r\u0105 w imieniu redakcji serdecznie zapraszamy.<\/p>\n

Andrzej Wierzbieniec<\/p>\n

\u0141owiec Polski 7-2013<\/strong>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”1343″ img_size=”full”][vc_column_text]\u201eZza wachlarza\u201d Hubert Gajda – „Pi\u0119kno” I miejsce<\/strong><\/p>\n

Hubert jest z wykszta\u0142cenia le\u015bnikiem, od najm\u0142odszych lat zapalonym przyrodnikiem. Obecnie, dzi\u0119ki wyrozumia\u0142o\u015bci ma\u0142\u017conki, fotograficzne woja\u017ce sta\u0142y si\u0119 jego pasj\u0105. Eksperymentuje, u\u017cywaj\u0105c r\u00f3\u017cnych fotograficznych forteli \u2013 wspina si\u0119 na czatownie budowane w konarach drzew, w szuwarach czy na specjalnie zbudowanej tratwie. W dniu, w kt\u00f3rym powsta\u0142o zdj\u0119cie, po dw\u00f3ch godzinach snu wsta\u0142 o pierwszej w nocy.
\nWieczorna ulewa z gradobiciem nie zapowiada\u0142a lepszej pogody. W terenie czeka\u0142 na fotografa komitet powitalny w postaci roju komar\u00f3w. Powietrze by\u0142o nieruchome, panowa\u0142a absolutna cisza. Jeszcze tylko przeprawa przez trzcinowisko w mulistym nadbrze\u017cu. By\u0142o jeszcze ciemno i wpatrywanie si\u0119 w granat nocy nie mia\u0142 sensu. Po pewnym czasie zacz\u0119\u0142o \u015bwita\u0107. Pojawi\u0142y si\u0119 pierwsze czaple, a zaraz po nich stado batalion\u00f3w, kt\u00f3rych samce pozbawione swych pi\u0119knych grzyw, nie r\u00f3\u017cni\u0142y si\u0119 od samic.
\nW pewnym momencie pojawi\u0142y si\u0119 kszyki. Paradnie wysz\u0142y z szuwar\u00f3w, brodz\u0105c z oblepionymi b\u0142otem ciekami. Wesz\u0142y do wody. Z daleka wydawa\u0142y si\u0119 skromnie ubarwione, br\u0105zowe i nieciekawe, ale dopiero w wizjerze aparatu, przez teleobiektyw wida\u0107 by\u0142o misterny rysunek upierzenia. Niczym niezm\u0105cona woda stanowi\u0142a doskona\u0142e t\u0142o o\u015bwietlone wschodz\u0105cym s\u0142o\u0144cem.<\/p>\n

Aparat Canon 7D, obiektyw 400 mm. Pozosta\u0142e ustawienia aparatu: ISO 800, f\/5,6, czas 1\/320 sekundy, odleg\u0142o\u015b\u0107 od fotografowanego obiektu 11,5 metra.<\/strong><\/em>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”1197″ img_size=”full”][vc_column_text]\u201eS\u00f3weczka\u201d Krzysztof Onikijuk – „Pi\u0119kno” – II miejsce<\/strong><\/p>\n

Przygotowuj\u0105c materia\u0142 do publikacji w czasopi\u015bmie przyrodniczym, Krzysztof wybra\u0142 si\u0119 do Puszczy Bia\u0142owieskiej. Pi\u0119kna oki\u015b\u0107, zimowa cisza, \u015bnieg po kolana. W takiej malarskiej scenerii zdj\u0119cia przyrodnicze przemawiaj\u0105 swoim puszcza\u0144skim klimatem, lecz s\u00f3weczki nie s\u0105 w tych warunkach aktywne. Krzysztof potrafi na\u015bladowa\u0107 ich g\u0142os, wi\u0119c po kilkunastu minutach nawi\u0105za\u0142 kontakt z ptakiem, kt\u00f3ry odpowiada\u0142 na jego gwizdanie.
\nS\u00f3weczka jest najmniejszym przedstawicielem s\u00f3w wyst\u0119puj\u0105cych w Europie. Wielko\u015bci dw\u00f3ch wr\u00f3bli jest trudna do zauwa\u017cenia w g\u0119stwinie drzew, chyba \u017ce posiada si\u0119 umiej\u0119tno\u015b\u0107 wabienia. Krzysztof Onikijuk mieszka w Hajn\u00f3wce, na obrze\u017cach Puszczy Bia\u0142owieskiej. Nie szuka innych temat\u00f3w fotograficznych, puszcza mu w zupe\u0142no\u015bci wystarcza. Czasami, jak m\u00f3wi, ch\u0119tnie je\u017adzi nad Biebrz\u0119, \u017ceby od g\u0119stwiny puszcza\u0144skich ost\u0119p\u00f3w odpocz\u0105\u0107 w bezkresnym krajobrazie bagien.
\nPrzed sesj\u0105 z s\u00f3weczk\u0105 fotografowa\u0142 w okolicy Bud stado \u017cubr\u00f3w. S\u00f3wka nale\u017cy do gatunku, kt\u00f3ry nie boi si\u0119 cz\u0142owieka. Pozwala podej\u015b\u0107 na odleg\u0142o\u015b\u0107 kilku metr\u00f3w.
\nPomi\u0119dzy fotografem a sow\u0105 odleg\u0142o\u015b\u0107 wynosi\u0142a 5,4 metra. <\/p>\n

Aparat Canon 1D Mark IV, obiektyw 500 mm. Pozosta\u0142e ustawienia aparatu: ISO 1600, f\/4, czas 1\/1600 sekundy.<\/strong><\/em>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”1143″ img_size=”full”][vc_column_text]\u201eRodzinka\u201d Marcin Lenart – „Pi\u0119kno” III miejsce<\/strong><\/p>\n

Marcin mieszka na Roztoczu. Jego ulubionymi tematami s\u0105 ptaki Puszczy Solskiej. Nie si\u0119ga do \u0142atwych gatunk\u00f3w, jak to okre\u015bli\u0142, do ptak\u00f3w wodno-b\u0142otnych. Jest zainteresowany sowami, g\u0142uszcami, jarz\u0105bkami. Co roku zaszywa si\u0119 w czatowni niedaleko tokowiska g\u0142uszc\u00f3w. W tym roku sp\u0119dzi\u0142 miesi\u0105c, nie wychodz\u0105c z niej.
\nPrzez pierwsze dwa tygodnie nie uda\u0142o si\u0119 zrobi\u0107 \u017cadnego zdj\u0119cia. Potem powsta\u0142a seria zdj\u0119\u0107, z kt\u00f3rych jedno znajdzie si\u0119 na wystawie pokonkursowej. Marcin pracuje w Stra\u017cy Granicznej. Mimo to obowi\u0105zuje go taka sama procedura, jak ka\u017cdego ch\u0119tnego: zgoda nadle\u015bnictwa na przebywanie w puszczy, pozytywna decyzja RDO\u015a o przebywaniu na tokowisku. Od trzech lat Marcin prowadzi monitoring g\u0142uszc\u00f3w, koordynowany przez Zamojskie Towarzystwo Przyrodnicze i Lubelskie Towarzystwo Ornitologiczne.
\nZdj\u0119cie kuropatw powsta\u0142o za spraw\u0105 przypadku. Na Roztoczu stadka spotka\u0107 mo\u017cna cz\u0119sto. To zdj\u0119cie powsta\u0142o przy zachodz\u0105cym s\u0142o\u0144cu, nadci\u0105ga\u0142a mro\u017ana noc i kuropatwy zbi\u0142y si\u0119 jedna przy drugiej. W takiej grupie \u0142atwiej przetrwa\u0107 mr\u00f3z. Nie zosta\u0142y sp\u0142oszone. Po zrobieniu kilku zdj\u0119\u0107 fotograf ostro\u017cnie wycofa\u0142 si\u0119 z planu.<\/p>\n

Aparat Canon 5D Mark II, obiektyw 400\/2,8. Pozosta\u0142e ustawienia aparatu: ISO 320, f\/6,3, czas 1\/640 sekundy.<\/strong><\/em>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”1172″ img_size=”full”][vc_column_text]\u201eSkok\u201d Andrzej Koco\u0144 – „Ruch” – I miejsce<\/strong><\/p>\n

Wczesna wiosna i Bagno Pulwy to w okolicach Serocka w wojew\u00f3dztwie mazowieckim miejsce, do kt\u00f3rego \u015bci\u0105gaj\u0105
\nfotograficy. Szczeg\u00f3lnie pasjonaci bezkrwawych \u0142ow\u00f3w na ptactwo wodno-b\u0142otne, ulubione motywy W\u0142odzimierza Puchalskiego. W okolicach bagna pojawi\u0142y si\u0119 g\u0119si bia\u0142oczelne w tabunie licz\u0105cym oko\u0142o 300 osobnik\u00f3w. Andrzej
\nusiad\u0142 na zasiadce przy brzozie. Gdzie\u015b w tle widzia\u0142 sarny, kt\u00f3rych zimowa suknia nie kontrastowa\u0142a z otoczeniem. Nie by\u0142y to dla niego ciekawe motywy. W pewnej chwili z pobliskich szuwar\u00f3w zerwa\u0142 si\u0119 kozio\u0142, kt\u00f3ry wyra\u017anie czym\u015b
\nwystraszony sadzi\u0142 wzd\u0142u\u017c trzcin.
\nUstawiony w pe\u0142en gotowo\u015bci na dynamiczne zdj\u0119cia aparat i refleks Andrzeja dope\u0142ni\u0142y ca\u0142o\u015bci. Autor bierze udzia\u0142 w naszym konkursie od 6 lat. W tej edycji zdoby\u0142 pierwsze miejsce.<\/p>\n

Aparat Canon 7D z obiektywem 100\u2013400 mm, jedynym i bardzo praktycznym zoomem, idealnym do fotografowania przyrody. Pozosta\u0142e ustawienia aparatu: ISO 400, f 1\/8, czas 1\/1000 sekundy.<\/strong><\/em>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”1179″ img_size=”full”][vc_column_text]\u201eKogut\u201d Daniel Kopacz – „Ruch” – II miejsce<\/strong><\/p>\n

Daniel mieszka w ma\u0142ej miejscowo\u015bci niedaleko Tarnowa. Jest z wykszta\u0142cenia in\u017cynierem budowlanym. Za pozwoleniem
\ns\u0105siada, w\u0142a\u015bciciela \u0142\u0105ki, w odleg\u0142o\u015bci 400 metr\u00f3w od domu postawi\u0142 czatowni\u0119. S\u0142u\u017cy wy\u0142\u0105cznie do fotografowania.
\nPrzed ni\u0105 systematycznie dokarmia zwierzyn\u0119, wysypuj\u0105c ziarna zb\u00f3\u017c od p\u00f3\u017anej jesieni do wiosny. Dzi\u0119ki systematyczno\u015bci z polnej sto\u0142\u00f3wki korzystaj\u0105 r\u00f3\u017cne ptaki. Opr\u00f3cz ba\u017cant\u00f3w pojawiaj\u0105 si\u0119 gile, zi\u0119by, myszo\u0142owy. Pojawia si\u0119 te\u017c sarna.
\nCzatownia jest jednoosobowa, ale na tyle wygodna, \u017ce mo\u017cna w niej sp\u0119dzi\u0107 ca\u0142y dzie\u0144. Kilka dni wcze\u015bniej, kiedy kogut ba\u017canta ze \u015bciany lasu poderwa\u0142 si\u0119 i po niskim locie l\u0105dowa\u0142 w pobli\u017cu karmiska, seria zdj\u0119\u0107 nie powiod\u0142a si\u0119. Fotografie by\u0142y poruszone i nieostre. Dopiero nabyte do\u015bwiadczenie pozwoli\u0142o na takie ustawienie parametr\u00f3w, \u017ce z serii zdj\u0119\u0107 uda\u0142o si\u0119 wybra\u0107 kilka dobrych, a to jedno by\u0142o najlepsze. Dla Daniela konkurs im. Puchalskiego jest bardzo presti\u017cowym sprawdzianem umiej\u0119tno\u015bci polowania z aparatem fotograficznym. Pierwszy raz, a fotografuje ju\u017c pi\u0119\u0107 lat, wzi\u0105\u0142 udzia\u0142 w konkursie i zdoby\u0142 drugie miejsce.<\/p>\n

Aparat Canon 50D, obiektyw 2,8\/300 L. Pozosta\u0142e ustawienia aparatu: ISO 500, f\/4, czas 1\/400 sekundy.<\/strong><\/em>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”1155″ img_size=”full”][vc_column_text]\u201eW obj\u0119ciach\u201d Pawe\u0142 Pawlak – „Ruch” – III miejsce<\/strong><\/p>\n

Zdj\u0119cie powsta\u0142o podczas jednej z wypraw fotograficznych na rozlewiska Warty. W\u015br\u00f3d olbrzymiej liczby r\u00f3\u017cnego gatunku
\nkaczek uwag\u0119 autora zwr\u00f3ci\u0142a para g\u0119si, kt\u00f3ra nie \u017cerowa\u0142a i niewiele sobie robi\u0142a z obecno\u015bci fotografika. Ten le\u017ca\u0142 zamaskowany na specjalnie do tego celu skonstruowanej tratwie. Popo\u0142udniowe s\u0142o\u0144ce, bezwietrzna pogoda i opieku\u0144cze zachowania g\u0105siora sprzyja\u0142y wykonaniu kilkunastu portret\u00f3w.<\/p>\n

Aparat Nikon D300, obiektyw 500 mm. Pozosta\u0142e ustawienia aparatu: ISO 200, f 7,1, czas 1\/400 sekundy.<\/strong><\/em>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”1185″ img_size=”full”][vc_column_text]\u201eG\u0142uszec\u201d Grzegorz Szkutnik – Nagroda specjalna FOG<\/strong><\/p>\n

Podczas jednej z zimowych zasiadek w czatowni Grzegorz odebra\u0142 telefon od znajomego my\u015bliwego. Podzieli\u0142 si\u0119 z fotografikiem informacj\u0105 o g\u0142uszcu, kt\u00f3rego spotka\u0142 niedaleko jednej z wiosek ko\u0142o Bi\u0142goraja. Po oko\u0142o 40 minutach Grzegorz by\u0142 na miejscu. Kogut z jakiego\u015b ma\u0142o znanego powodu podj\u0105\u0142 w\u0119dr\u00f3wk\u0119 przez wie\u015b, w kierunku s\u0105siedniego kompleksu le\u015bnego. Obecno\u015b\u0107 ptaka w tym rejonie t\u0142umaczy s\u0105siedztwo Puszczy Solskiej, w kt\u00f3rej g\u0142uszce maj\u0105 swoj\u0105 ostoj\u0119.
\nW ko\u0144cu fotografikowi uda\u0142o si\u0119 wypatrze\u0107 ptaka, kt\u00f3ry czu\u0142 si\u0119 bezpiecznie w\u015br\u00f3d starych desek, maszyn rolniczych
\ni innego wiejskiego ba\u0142aganu. Sceneria by\u0142a zupe\u0142nie pozbawiona klimatu, dlatego autor skupi\u0142 si\u0119 na obserwacji zachowa\u0144 kuraka. W pewnym momencie kogut wpad\u0142 w zasp\u0119, poderwa\u0142 si\u0119 ze \u015bniegu i wyl\u0105dowa\u0142 kilka metr\u00f3w dalej, kontynuuj\u0105c swoj\u0105 w\u0119dr\u00f3wk\u0119 na ciekach w stron\u0119 p\u00f3l. Grzegorz zdecydowa\u0142, \u017ce dalej nie b\u0119dzie g\u0142uszca niepokoi\u0142. Tych kilka sekund wystarczy\u0142o, \u017ceby wykona\u0107 kilka zdj\u0119\u0107 z tego niecodziennego i emocjonuj\u0105cego spotkania.<\/p>\n

Aparat Canon 50D, obiektyw 100\u2013400 mm. Pozosta\u0142e parametry: ISO 400, f 5,6, czas 1\/250 sekundy.<\/strong><\/em>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”1174″ img_size=”full”][vc_column_text]\u201eDwaj przyjaciele z podwody\u201d Artur Ku\u0142dosz  – „sceny my\u015bliwskie” – I miejsce<\/strong><\/p>\n

Fotografia powsta\u0142a w trakcie jednego z polowa\u0144 zbiorowych w K\u0141 \u201eBa\u017cant\u201d z \u017bar w sezonie 2010\/2011 i przedstawia my\u015bliwych Romana Onyszko i J\u00f3zefa Weso\u0142owskiego. Fotografuj\u0105cemu uda\u0142o si\u0119 ukaza\u0107 pewn\u0105 rzeczywisto\u015b\u0107 i spokojny nastr\u00f3j tej chwili. Pomog\u0142o temu leniwe \u015bwiat\u0142o wpadaj\u0105ce przez zaparowane pleksiglasowe okno w podwodzie, w kt\u00f3rej jechali koledzy.
\n\u201eDwaj przyjaciele z podwody\u201d to r\u00f3wnie\u017c swego rodzaju podw\u00f3jny portret, kt\u00f3ry w reporta\u017cu nie zdarza si\u0119 cz\u0119sto. Kiedy Artur zacz\u0105\u0142 je\u017adzi\u0107 z my\u015bliwymi na zbior\u00f3wki, nie spotka\u0142o si\u0119 to z aprobat\u0105 wszystkich koleg\u00f3w. W kolejnych sezonach nabrali do niego zaufania i by\u0142 traktowany jak pozostali my\u015bliwi. Fotografuje kompaktem, kieruj\u0105c si\u0119 zasad\u0105: mo\u017cliwie jak najni\u017csza czu\u0142o\u015b\u0107 przy mo\u017cliwie jak najwy\u017cszej rozdzielczo\u015bci. Przy takich ustawieniach ka\u017cdy zaawansowany kompakt
\nda sobie rad\u0119 z odwzorowaniem kolorystyki i szczeg\u00f3\u0142\u00f3w fotografowanej sceny.<\/p>\n

Aparat Nikon Coolpix P-5000, kt\u00f3ry od 2007 roku towarzyszy autorowi w polowaniach. Aparat kompaktowy ze \u015bwiat\u0142em 2,8,<\/strong><\/em>
\nkt\u00f3ry dodatkowo posiada sanki na zewn\u0119trzn\u0105 lamp\u0119 b\u0142yskow\u0105.<\/strong><\/em>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”1177″ img_size=”full”][vc_column_text]\u201eW kopnym \u015bniegu\u201d Bogus\u0142aw Ossowski – „Sceny my\u015bliwskie” – II miejsce<\/strong><\/p>\n

Polowanie w obwodzie K\u0141 \u201eRy\u015b\u201d z Gorlic nie nale\u017cy do naj\u0142atwiejszych. Zesz\u0142oroczna zima i polowanie indywidualne Bogus\u0142awa Ossowskiego. Temperatura dochodzi\u0142a do minus 20 stopni. Du\u017cy opad \u015bniegu, kt\u00f3ry przy tej temperaturze by\u0142 sypki. Bogus\u0142aw ju\u017c wraca\u0142 z podchodu, gdy w \u015bwierkowym m\u0142odniku zauwa\u017cy\u0142 jelenie. Strza\u0142 do cielaka z jednej g\u00f3ry na przeciwleg\u0142y stok przy dystansie oko\u0142o 150 nie stanowi\u0142 problemu.
\n\u015aci\u0105gni\u0119cie jelenia do samochodu mo\u017cliwe by\u0142o korytem potoku. I w\u00f3wczas powsta\u0142o zdj\u0119cie. W warunkach polowania w g\u00f3rach nie mo\u017cna zabra\u0107 ca\u0142ego ekwipunku, z aparatem fotograficznym, dlatego zdj\u0119cie zosta\u0142o zrobione telefonem o matrycy 5 milion\u00f3w pikseli. Jest to pierwsze zdj\u0119cie nades\u0142ane na nasz konkurs wykonane smartfonem, kt\u00f3re otrzyma\u0142o tak wysok\u0105 nagrod\u0119. Bogus\u0142aw jest my\u015bliwym od 1995 roku, od zesz\u0142ego sezonu piastuje funkcj\u0119 sekretarza w \u201eRysiu\u201d.
\nUlubionym polowaniem jest podch\u00f3d na lisa czy rogacza. Pi\u0119\u0107 lat temu strzeli\u0142 rekordowego rogacza, z kt\u00f3rego jest bardzo dumny, o masie parostk\u00f3w 725 gram\u00f3w.<\/p>\n

Aparat w telefonie z matryc\u0105 5 milion\u00f3w pikseli.<\/strong><\/em>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”1178″ img_size=”full”][vc_column_text]\u201eNa linii\u201d Damian Ostrowski – „Sceny my\u015bliwskie” – III miejsce<\/strong><\/p>\n

Podczas polowania hubertowskiego w Kole \u0141owieckim \u201eWrona\u201d z Wronek w jednym z pierwszych p\u0119dze\u0144 Damian Ostrowski sta\u0142 z koleg\u0105 my\u015bliwym na stanowisku. Cisz\u0119 przerwa\u0142 szelest p\u0119kaj\u0105cej ga\u0142\u0119zi. Z miotu na lini\u0119 ostro\u017cnie wychyli\u0142 si\u0119 byk. Zastyg\u0142 w bezruchu. Ta chwila wystarczy\u0142a, \u017ceby nacisn\u0105\u0107 migawk\u0119 aparatu. Tak szybko, jak si\u0119 pojawi\u0142, jele\u0144 bezszelestnie cofn\u0105\u0142 si\u0119 i przeci\u0105\u0142 lini\u0119 naganki.
\nDamian nie jest my\u015bliwym, nie opuszcza jednak \u017cadnej zbior\u00f3wki w Kole \u0141owieckim \u201eWrona\u201d. Zaprzyja\u017aniony z my\u015bliwymi poluje z aparatem. Obw\u00f3d ko\u0142a s\u0105siaduje z Puszcz\u0105 Nadnoteck\u0105, w kt\u00f3rej ostoj\u0119 maj\u0105 wilki. To za ich spraw\u0105 coraz cz\u0119\u015bciej w okolicach Wronek pojawiaj\u0105 si\u0119 jelenie. Szukaj\u0105 spokoju w s\u0105siednich obwodach.<\/p>\n

Aparat Nikon D 90 z obiektywem 70\u2013200 mm. Pozosta\u0142e ustawienia aparatu: ISO 640, f\/5,6, czas 1\/500 sekundy.<\/strong><\/em>[\/vc_column_text][vc_separator][\/vc_column][\/vc_row]<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

[vc_row][vc_column width=”5\/6″][vc_custom_heading text=”Puchalski 2013″ use_theme_fonts=”yes”][\/vc_column][vc_column width=”1\/6″][vc_column_text css=”.vc_custom_1496156173113{margin-top: -40px !important;}”] fot. Krzysztof Onikijuk [\/vc_column_text][\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_separator][vc_column_text] Kolejna edycja naszego Konkursu Fotograficznego im. W\u0142odzimierza Puchalskiego zosta\u0142a rozstrzygni\u0119ta. W ka\u017cdej kategorii znalaz\u0142y si\u0119 zdj\u0119cia, kt\u00f3re zaskakiwa\u0142y nowym, \u015bwie\u017cym spojrzeniem na przyrod\u0119. Nasze osiemnastoletnie ju\u017c do\u015bwiadczenie przynosi efekty w postaci dojrza\u0142ych, przemy\u015blanych uj\u0119\u0107.<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":111,"comment_status":"closed","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"ngg_post_thumbnail":0},"categories":[4],"tags":[52],"yoast_head":"\n