Historia konkursu fotograficznego organizowanego przez redakcję „Łowca Polskiego” – jest jednym z najstarszych tego typu wydarzeń nie tylko w naszym kraju, ale i na świecie! – sięga okresu międzywojennego. Pierwszy raz ogłoszono go w 1926 roku, kiedy na kupno aparatu – jeszcze dalece niedoskonałego – mogli sobie pozwolić tylko najzamożniejsi. Wkrótce później, bo w 1934 roku, po raz pierwszy zwyciężył w konkursie Włodzimierz Puchalski, który do wybuchu wojny triumfował aż sześciokrotnie!
Ten wynik udało się poprawić dopiero Włodzimierzowi Łapińskiemu, 11- krotnemu laureatowi naszego konkursu. Nic dziwnego, że zaskarbił sobie uznanie samego mistrza, który napisał: „Gorąco Panu winszuję tak pięknego materiału, wzorowego pod każdym względem: podejrzenia tematu i czystości laboratoryjnej. Słowem: pokazał Pan same szlagiery. Wreszcie z prawdziwego zdarzenia prawdziwy fotografik przyrodnik”. Teraz w ślady ojca idzie syn – Rafał Łapiński, któremu Grand Prix przyznano w 2016 roku za pełną dramatyzmu fotografię przedstawiającą atak wilków na chmarę jeleni.